Co ostatnio czytaliśmy i co mamy zamiar przeczytać

[Batorax]

Nazwa mówi sama za siebie. Pozwoliłem sobie założyć ten temat z myślą nie tylko o komiksach, ale i o książkach, które nie mają swojego subforum, a są jakże ważną częścią popkultury. Mam nadzieję, że kiedyś takowe dostaną. Zapraszam do pisania!

Ostatnio przeczytałem Jeźdzca Miedzianego Paulliny Simons, książkę jakże niesamowitą. Sięgnąłem po nią właściwie przypadkiem, nudząc się pewnego czerwcowego popołudnia... tak jakby "mrugała" do mnie. No to wziąłem i przeczytałem jednym tchem, od razu wziąłem się za kontynuację, która jest równie dobra. Opowiada o losach miłości oficera Armii Czerwonej ze zwyczajną dziewczyną z Leningradu. Nie brzmi zachęcająco, czyż nie? Nie warto oceniać książki po okładce, o czym sam się przekonałem. Jeśli ktoś ma dosyć romansów w kinie i ogólnie w popkulturze (jak ja), uważa że są monotonne i nudne (jak ja) - niech to przeczyta. Już dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła. Jak już napisałem, Tatiana i Aleksander tak samo trzyma w napięciu i wpływa na myślenie. Niestety, przeczytałem epilog na końcu w drugiej części (co zresztą trzeba było zrobić, w końcu po to on był...), więc trzecia część nie była już taka niesamowita. Jej wydarzenia dzieją się między wydarzeniami z końca drugiej części a epilogiem, więc czytając trzecią część wiemy, jak cała historia się zakończy. To na pewno wpłynęło na odbiór Ogrodu Letniego, który porzuciłem w trakcie czytania. Znając koniec serii, jej środek nie wzbudza już takich emocji... ale kiedyś, przy odświeżeniu tej trylogii na pewno przeczytam i trzecią część.

A co teraz? Metro 2033 i całe to uniwersum, jestem naprawdę ciekawy; mam ogólnie ochotę na "rosyjskie" książki. W planach mam też powrót do Gry o Tron i ogólne zapoznanie się z klasykami fantasy. Ostatnio w Empiku moją uwagę zwróciła seria Królowie Przeklęci, którą sam George R.R. Martin określił "prawdziwą Grą o Tron", więc narobiłem sobie na to smaka. No i obiecałem sobie sprawdzić nowego Harry'ego, ale to już z fanowskiego obowiązku - nie słyszałem o nim jakichś dobrych opinii.

[Broken Fang]

Obecnie czyram Injustice 2, które mnie nieco zawodzi, pamiętając to co było w pierwszym pięcioleciu. Jestem też w trakcie Essencial Godzilla.

[Clovercon]

Jeżeli tak, jak ja jesteś fanem takich klimatów, gorąco polecam Królów przeklętych, czytałem jakiś czas temu wszystkie tomy i strasznie mnie wciągnęły.

Po obejrzeniu Gry o tron zabrałem się wreszcie za przeczytanie książek i jestem obecnie w połowie Starcia królów.

[Batorax]

Harry Potter i Przeklęte Dziecko - czegoś tak dennego dawno nie czytałem, to naprawdę bolało mnie jako fana serii.

Spoiler:

Nowe postacie są tutaj okropne, w dodatku bezpłciowe. Syn Harry'ego - Albus Potter - jest naprawdę irytujący. Z powodu swoich rozterek postanawia zmienić realia całego świata, przez cały czas tylko denerwuje. Scorpius po prostu był i tyle. Nie zrozumiałem też infantylności praktycznie wszystkich dorosłych postaci. O ile naciąganą zmianę Draco można wytłumaczyć rodzicielstwem i śmiercią żony, tak dobroci i życzliwości Snape'a z alternatywnej przyszłości nie da się w ogóle wytłumaczyć. Jedyną "ciągłą" postacią jest... Ron.

Delphi to najgorsza część tej książki; jest to nowa postać, córka Voldemorta. Skąd się tak nagle wzięła, czemu akurat teraz, dlaczego tak w ogóle? Ano bo tak, książka nie raczy nas wyjaśnieniami. Jej poczęcie przez Voldemorta i Bellatriks jest w ogóle niemożliwe, jeśli znamy te dwie postacie z poprzednich książek, ale jak widać wszystko jest możliwe. Magia! Jej postać rozwija się tak bardzo, jak Sideswpie w RotF...

Fabuła jest strasznie tandetna i pełna dziur fabularnych. Na przykład; skąd Albus wziął w przeszłości kocyk, aby przesłać Harry'emu wiadomość? Kocyk z teraźniejszości leżał sobie w jego pokoju, a w przeszłości Harry był nim owinięty. Jeśli więc Albus i Scorpius zabrali go Harry'emu z przeszłości, to Potterowie ich zobaczyli i cała linia czasowa powinna pójść w pi... a nie poszła. Książka nie wspomina, jak udało im się owy kocyk zdobyć = dziura fabularna, w dodatku bardzo wygodna.

No właśnie - książka, książka, książka... oto cały problem. Przeklęte Dziecko to sztuka teatralna, to właśnie problem. Taka seria nie może być sztuką teatralną, bo to nie działa. Brak opisów, rozbudowań sytuacji itd. - stąd tandetna fabuła, wygodne dziury fabularne czy brak rozwoju nowych postaci. Szkoda,
wielka szkoda...

Nie jest to coś wartego czytania. Nie wnosi nic nowego, ba - psuje świetną serię jako całokształt, od tego trzeba się trzymać z daleka. Jeśli jakiś fan serii miał przyjemność jeszcze nie przeczytać, niech tego nie robi. Siedem książek zamyka się jako całość i - jeśli dalsze próby kontynuowania historii mają być takiej jakości - niech tą całością pozostanie.