Mirage vs/aka Invisible

Frakcja: Autobot

Rok: 1982 vs 2014

Producent: Hasbro vs DX9

Mirage – członek oryginalnej załogi Arki z G1, w omawianym wydaniu zreinterpretowany w klasie Masterpiece przez firmę DX9, podobno powiązaną z Unique Toys.

Invisible jest trzecią figurką ze stajni DX9 (po nieoficjalnym Wreck-Garr-ze i Cy-Kill’u z GoBots). Jak na początki jest całkiem dobrze. Kolejne projekty są w drodze – między innymi mocno oczekiwana przeze mnie reinterpretacja Astrotrain’a w skali MP.

Postać Mirage’a jest obecna od samego początku transformersowego continuum. W przeciwieństwie do niektórych swych kompanów dorobił się on kilku nowych wydań, w tym całkiem udanej reinterpretacji w linii Classics.

Miał oczywiście również swoją zabawkę z początku G1-owej drogi, nie najgorszą zresztą. Jego alt modem od zawsze konsekwentnie były samochody formuły 1 – tak jest także w tym wypadku.

Co więcej stopień odwzorowania oryginału jest niezwykle wysoki.

W G1 cechami wyróżniającymi Mirage’a była wyrzutnia rakietowa na ramieniu oraz umiejętność stania się niewidzialnym. W serialu ten proces poprzedzało zawsze charakterystyczne obrysowanie postaci świetlistym sześcianem. Miał on też umiejętność tworzenia iluzji, co zostało rozwinięte przez scenarzystów IDW np. w 'Transformers Spotlight: Mirage’.

Mirage jest postacią niejednoznaczną. Nie był zwolennikiem pozostania na Ziemi po przebudzeniu załogi Arki. W jednym z odcinków serialu został też oskarżony o zdradę i faktycznie później przywiódł Autoboty w objęcia ich wrogów (kontrolowany przez Insecticona Bombshella).

Motyw zdrady został rewelacyjnie wykorzystany i rozwinięty o antypatię przez scenarzystów IDW w 'All Hail Megatron’. Pada na niego podejrzenie – graniczące z pewnością – o wydanie sekretów Autobotów ich przeciwnikom, co doprowadza do (niemalże) przegrania wojny i eksterminacji tych pierwszych. Nie pomaga oczywiście fakt, że do schwytania Autobotów i patowej sytuacji prowadzi fałszywa informacja przekazana dowództwu właśnie przez (wprowadzonego w błąd) Mirage’a. Na dokładkę, Megatron na odchodne wyjawia pobitym i porzuconym na Cybertronie Autobotom, że zostali oni świadomie i czynnie zdradzeni. Matematyka porażek nieuchronnie wskazuje na Mirage’a, doprowadza do jego ostracyzacji, a w końcu zostaje on pobity prawie na śmierć przez Ironhide’a (za to właśnie uwielbiam IDW tamtego okresu:)))). Oczywiście…zdrajcą jest ktoś inny…

Rola jaką Mirage odgrywa w świecie IDW jest bliższa dorosłemu odbiorcy a jego postać i historia o wiele bardziej skomplikowana, a przez to bardziej interesująca. Invisible, będący jego inkarnacją, jest jednak bliższy Mirage’owi z serialu z lat 80-tych. Uderzające jest podobieństwo trybu auta do oryginalnej zabawki, serialowej postaci oraz istniejącego w rzeczywistości bolidu F1.

Natomiast główka figurki pozostaje w rozkroku – kształtem i miną przypomina tą z G1, ale wielkością, układem i szczegółami jest zdecydowanie bliższa IDW. No i niestety jest dokładnie w połowie, czyli nigdzie. Czyli niedobrze.

Poza tym jest nieźle – do mniejszych MP aut pasuje idealnie wzrostem, stylistyką i odwzorowaniem.

Na niektórych polach trochę zostaje w tyle, ale nadrabia lekko na innych. Co najważniejsze – figurka z każdej strony prezentuje się świetnie – jedyne niewielkie defekty (w skali ogółu) to głowa i tył kolan.

Invisible ma ładną, klasyczną linię sylwetki – humanoidalną i smukłą. Nie widzę na tym polu rażących niedoróbek. To co rzuca się w oczy na minus to tył nóg oraz rozwiązanie (podwójnego) stawu kolanowego.

O ile ta pierwsza wada jest do przełknięcia, i nie odbiega znacznie od katalogu wad oficjalnych Masterpiece’ów (co nie znaczy, że nie byłbym rad, gdyby jej nie było) to kolana, szczególnie od tyłu i z boków, prezentują się dziwnie. Co więcej przysparzają nieco problemów – podczas zginania nogi stawy zginają się wedle uznania, co często skutkuje tym, że trzeba przytrzymywać dolną część zawiasu, żeby noga zgięła się w odpowiednim miejscu.

Plastik figurki jest dobrej jakości, wszystkie elementy niebieskie są nie malowane, ale wykonane z tworzywa w kolorze. Ponownie – jest zachowana kolorystyczna zgodność z pierwowzorem postaci z lat 80-tych.

Jeśli chodzi o mnie to nie do końca odpowiada mi ten konkretny typ plastiku – jest on użyty między innymi w niektórych czerwonych elementach MP Alert’a – charakterystyczne jest dla niego to, że…jest strasznie ciemny.

Być może to kwestia tego, że odbija dużo mniej światła niż jego malowany odpowiednik. W kontraście z malowanym, odnoszę wrażenie (widać to nawet na zdjęciach) jakby niebieskie elementy wprost 'wchłaniały’ światło.

Takiej sytuacji nie ma np. przy MP Magnusie, w którym użyto czerwonego i niebieskiego naturalnie kolorowego plastiku, czy w figurkach Warbotrona, które w dużej części składają się z niemalowanego, barwionego tworzywa.

Z drugiej strony takie dokładnie zestawienie miła oryginalna zabawka.

Ponadto – wiele z tych, wykonanych w latach 80-tych utylizowało ten dziwny rodzaj kolorowego plastiku, więc jest to jakiś tam ukłon w stronę vintage. Dla mnie jednak to minus.

Malowania wykonane są poprawnie. Nie widać miejsc po wtryskach plastiku (flash), stawy są ciasne, choć wszystkie użyte są stawami ciernymi. Figurka ma też kilka chromowanych elementów, które wyglądają świetnie, choć na jednym z nich w mojej wersji widać dziwną skazę.

Lightpipingu brak, oczy mają kolor jasnoniebieski – czyli taki jak serialu.

Do wykonania i jakości figurki nie można się przyczepić. Estetycznie też wg mnie jest ona co najmniej poprawna i spełniająca wymogi bycia Masterpiece’m.

Artykulacja jest też na całkiem przyzwoitym poziomie – ograniczona kulka nadgarstka, łokieć (podwójny) z obrotem, zawias krzyżowy w barku z obrotem, głowa na kulce, obrót w pasie, biodro – kulka z obrotem, kolano (podwójne) oraz lekkie przechylenie stopy.

Stopy. To jest jedna z rzeczy, za które można można Invisible’a uwielbiać, albo nienawidzić.

Rozwiązanie przyjęte przez projektantów nie jest tak funkcjonalne jak tradycyjna stopa na zawiasie. Przód stanowi połówka spoilera, która w ograniczonym zakresie przechyla się w przód i w tył oraz odchyla do wewnątrz. Tył to koło bolidu, którego położenie (wysokość) można w niewielkim stopniu regulować na zawiasie obrotowym używanym przy transformacji. I tu się pojawiają schody – uzyskanie stabilności przy pożądanej pozie nastarcza czasem straszliwych problemów, i nawet jeśli już nam się wydaje, że jest stabilnie, to figurka się przewraca. Jest to cena za wyśmienity i nietuzinkowy – moim zdaniem – efekt końcowy.

Tak jak pisałem argumentów za i przeciw jest pół na pół. Na moje – funkcjonalnie jest on zadowalający, wymaga poznania i przyzwyczajenia, ale wygląda świetnie – więc jestem na tak.

Alt mode Mirage’a to auto formuły 1 – Ligier Ford JS 11. Był to bolid skonstruowany przez firmę Ligier na bazie silnika Ford Cosworth DVF z czterema parami charakterystycznych 'trąbek’ na bloku silnika.

Brał udział w wyścigach F1 w sezonach 1979 i 1980 pod szyldem teamu rajdowego Ligier Gitanes. Z uwagi na fakt, że firma Gitanes była producentem papierosów, na pierwszej inkarnacji zabawki Mirage’a napis Gitanes zastąpiono napisem Citanes. Numer boczny ’26’ był numerem pod którym ścigał się Jacques Laffite.
Więcej na temat wyścigów, bolidów i Mirage’a poczytamy tutaj:

https://tilallaremine.wordpress.com/2011/12/23/g1-mirage/

Tu możemy zobaczyć ten bolid w akcji:

https://www.youtube.com/watch?v=T–wAUhomaU

Co ciekawe słowo 'Mirage’ jest również powiązane ze światem motorsportu – taką nazwę nosiła brytyjska firma samochodowa i produkowane przez nią wyścigowe auta. Startowały one m.in. w Le Mans:

http://en.wikipedia.org/wiki/Mirage_(race_car)

http://www.gtc-mirage.com/MIRAGE/mirage-cars.html

Transformacja nie jest skomplikowana, ale nie jest też oczywista. Pierwszy raz obył się bez instrukcji, ale nie było łatwo i kilka razy otarliśmy się o wariant siłowy. Poziom trudności podnosi to, że na niektórych etapach trzeba zachować sekwencję kroków, inaczej trzeba się będzie cofać.

Zaskoczenia:

– świetna sylwetka i pozowalność

– gumowe koła świetnej jakości – w dotyku jak miękkie rajdowe sliki

– konstrukcja stopy faktycznie działa, przez co świetnie łamie monotonię inżynierii prezentowany obok innych MP-ków

– świetnie położony chrom

– odwzorowanie Ligier Ford JS 11 bliskie modelowi redukcyjnemu

Rozczarowania

– karkołomna konstrukcja stopy – nie wierzę, że nie dało się tego zrobić inaczej z zachowaniem efektu

– mechanizm przesuwania tylnych kół w dół i górę ośki działa chimerycznie i nadal nie potrafię go rozgryźć

– głowa – wielki rozkrok – ani G1 ani IDW – więcej odwagi w którąkolwiek stronę byłoby bardzo wskazane. A najlepiej dwie wypasione wersje na dwie okazje.

Wyrok – cena Invisible’a jest porównywalna z MP-kiem tej wielkości czyli Prowl’em, Alert’em czy Wheeljack’iem. I o ile do moldu Prowla czy perfekcji Bluestreak’a jeszcze odrobinę brakuje, to jest on w odbiorze przyjemniejszy niż np. Alert, który miesza świetny, choć nie pozbawiony bug-ów mold, z dziwnym tandetnym wykonaniem. Dlatego finalnie uważam, że warto go kupić, ale wszelkie wątpliwości rozwiałaby nowa główka – wtedy

byłbym za w 100%.

 

Niemniej jednak, za tą cenę jest to niezły zakup, póki HasTak nie zaproponuje czegoś od siebie jest to najlepsza inkarnacja Mirage Ever.

Jeśli chcesz podyskutować – zapraszamy niżej lub na forum Transformery.pl